Willem en Riet in Manila

Onze alledaagse belevenissen op de Filippijnen

Huis vol familie

Bij_Italiannis_001

Wat een gezellige drukte opeens bij ons thuis! Ans, Joelle, Martin en Sandra zijn er en dat brengt op slag een heleboel gezelligheid. Vanwege een uur vertraging landde het vliegtuig pas laat in de middag op de luchthaven NAIA waardoor het al bijna donker was toen ze aankwamen maar het werd ondanks dat het gezelschap moe was van de lange reis een hele gezellige eerste avond.

Maar het had nog wel wat voeten in aarde voor het zover was. Riet en ik zagen vanmorgen al dat het vliegtuig dik een uur te laat was vertrokken vanuit Dubai en de aankomsttijd in Manila schoof gedurende de dag steeds verder naar achteren. Gelukkig waren Riet en ik op tijd vertrokken van huis om ze op te halen want we verdaagden vlak voor de luchthaven in de gebruikelijk enorme file op de rotonde voor de ingang van het gebouw van Terminal 3.

In plaats van Lito reed ik deze keer zelf omdat er anders niet genoeg plek in de auto zou zijn voor ons zessen en alle bagage, want ook Riet wilde uiteraard ook mee deze keer. Met het zweet in de handen worstelde ik me gedurende drie wartier door het verkeersinfarct, want zo mag je de situatie op die rotonde toch wel noemen, maar gelukkig waren we nog ruim op tijd in de aankomsthal. Om daar vervolgens te constateren dat de aankomsttijd nog eens een kwartier later was dan de laatste keer dat we hadden gecheckt. Het wachten op de koffers duurde ook nog eens heel erg lang maar rond kwart voor zes kwamen ze dan eindelijk naar buiten.

Na de rondleiding door ons "a-sociale" huis (haha, dankjewel, Ans) en een bakkie in de tuin zijn we met z'n zessen naar het Alabang Town Center gelopen om wat te gaan eten. Op de foto zie je ons hele gezelschap gezellig aan tafel bij Italiaans restaurant "Italianni's" waar we behalve lekker gegeten ook heerlijk bijgekletst hebben.

Dat ging daarna nog de rest van de avond door op het terras in onze tuin en het werd zelfs verrassend laat. Pas bij twaalven konden onze gasten hun ogen niet meer open houden...


Website van Willem en Riet