Willem en Riet in Manila

Onze alledaagse belevenissen op de Filippijnen

Verschillen in het verkeer

Ten opzichte van Maleisië hebben de Filippijnen één voordeel, ze rijden er ook rechts en dat maakt de overgang voor het rijden in Nederland weer heel gemakkelijk. Omdat er in Maleisië links wordt gereden had ik bij terugkeer in Nederland aanpassingsproblemen als ik in de auto stapte en nu dus bijna niet. Ik zeg nadrukkelijk “bijna” want ondanks dat ik nu op rotondes gewoon automatisch weer de goeie kant op ga zonder er over na te denken is de rest van het verkeer toch heel anders. Wat meteen opvalt is dat in het Nederlandse verkeer iedereen zich toch veel meer aan de verkeersregels houdt dan in de beide landen waar we de afgelopen tijd hebben gewoond.

Een paar belangrijke verschillen zijn bijvoorbeeld dat de strepen op de weg hier ook een betekenis hebben, terwijl je in Maleisië en op de Filippijnen de indruk krijgt dat het meer richtlijnen zijn. Rijbaan aanduidingen worden hier toch wel strikt opgevolgd, het gebeurt maar zelden dat iemand die op een baan voor rechtsaf toch besluit rechtdoor te rijden. In zowel Maleisië als op de Filippijnen moet je niet gek op kijken als zo iemand niet eens rechtdoor rijdt, maar dwars door alles heen linksaf gaat slaan. En hoewel Nederlanders toch de reputatie hebben dat ze alleen niet door rood rijden als er een camera staat valt ook dat wel mee. In de beide Aziatische landen kun je zelfs bij groen licht nooit zonder meer een kruispunt oversteken.

En toch is niet alles in Nederland positiever, want wat met name opvalt als je weer terug bent in Nederland is de agressie in het verkeer. Er wordt veel harder gereden maar ook agressiever, en dat geldt zowel voor de rijstijl als vaak de bestuurders zelf. Begrijp me goed, ik pas me heel snel weer aan als ik terug ben en daarom merk ik het ook aan mezelf. In zowel Maleisië als op de Filippijnen is het verkeer wel complete chaos vergeleken met Nederland maar het gaat er desondanks gemoedelijker aan toe.

Zo wordt er op de Filippijnen voortdurend geclaxonneerd, niet zozeer als teken van verontwaardiging maar om de andere weggebruikers attent te maken op je aanwezigheid. Als een ander voertuig weer eens een rare manoeuvre maakt dan toeter je om hem te laten weten dat jij hem hebt gezien en je maakt hem op jouw aanwezigheid attent. Klinkt idioot maar gek genoeg werkt het wel, want ik moet na vijftien maanden Aziatische verkeerschaos de eerste opgestoken middelvinger nog zien...



Website van Willem en Riet