Willem en Riet in Manila

Onze alledaagse belevenissen op de Filippijnen

Kattenvoer

Kattenvoer_03


Na alle commotie van de afgelopen week was deze zaterdag eindelijk weer eens een redelijk relaxte. Het was met name vanmorgen uitzonderlijk mooi weer, een strakblauwe lucht en drukkend warm, al werd dat in de namiddag minder toen de lucht helemaal betrok. Het begon toen ook te lichten met af en toe een donderklap maar daar bleef het bij want er viel geen druppel regen. Dat hadden we ook niet verwacht want toen we naar het Alabang Town Center liepen om een hapje te gaan eten hadden we allebei een paraplu bij ons. Kijk, hadden we die niet meegenomen dan was het vast anders geweest…

Ik heb al een tijdje niks over onze beide katten Abby en Monster gemeld. We zijn nog steeds erg blij met onze beide huisgenoten, en we hebben de indruk dat ze het bij ons ook wel naar hun zin hebben. Echte schootkatten zijn het niet maar toch zijn ze altijd graag bij ons in de buurt. Abby gaat altijd ergens op de grond liggen waar Riet of ik zitten of staan, zoals midden op de keukenvloer als ik ’s morgens mijn brood sta te smeren of op de rugleuning van de bank als Riet daarop languit televisie ligt te kijken.

Als Riet een middagdutje gaat doen en de trap op loopt dan komt Abby al gelijk overeind met een vragende blik van „Mag ik mee?”. Dat is op zich geen probleem maar het wordt wel een probleem als de kleine Monster mee de slaapkamer in glipt. Die springt meteen op het bed en stuitert daar dan onvermoeibaar op rond, op je voeten springend en achter haar eigen achterpoten aan tollend. Dat is een kwartiertje leuk maar ze weet van geen ophouden en ze moet dan ook altijd onder miauwend protest de slaapkamer worden uitgezet.

Vervelender is dat die kleine straatschooier over ware inbrekerstalenten beschikt. We hebben een kast in de keuken waar we het kattenvoer in opslaan, en het gebeurt regelmatig dat we de kastdeur open vinden met in de kast een open geklauwde zak kattenvoer en over de vloer verspreide kattenbrokjes. De truc is eigenlijk heel simpel, de deur sluit onderaan niet helemaal goed; je moet er bij het dicht doen een tik tegenaan geven met je voet, dan is er niks aan de hand. Doe je dat niet dan krijgt die kleine de deur dus open.

En vanmorgen was dat dus ook weer het geval geweest, zo bleek toen ik beneden kwam...



Website van Willem en Riet