Ik had er natuurlijk zo langzamerhand aan gewend moeten zijn dat 1 mei in de meeste landen, inclusief de Filipijnen, een vrije dag is. Gek genoeg had ik er helemaal niet bij stil gestaan, en het is dat een collega er afgelopen maandag een opmerking over maakte anders was ik vanmorgen waarschijnlijk gewoon naar mijn werk gegaan.

Nou ja, dat zal eigenlijk wel meegevallen zijn want ik denk dat onze chauffeur Lito me er wel op attent had gemaakt. De eerste mei is hier voor vrijwel iedereen een vrije dag, ook voor het personeel en dat betekende dat het vanmorgen vroeg angstvallig stil was in de Village. Normaal gesproken stroomt vanaf zes uur de Village vol met Filipino’s die hier werken maar vanmorgen was dat maar een enkeling want de rest had een vrije dag. Ook vanmiddag toen ik naar de sportschool ging om kwart over vijf was het doodstil op de straten die anders rond deze tijd helemaal vol lopen met mensen die op weg zijn naar huis.

We waren gewaarschuwd voor enorme drukte in het centrum van de stad en we hadden ook het advies gekregen om er weg te blijven als het niet strikt noodzakelijk was om er naar toe te gaan. Deze dag wordt namelijk net als op veel andere plaatsen in de wereld nogal eens aangegrepen voor houden van demonstraties en protestmarsen en daar wil je als buitenlander liever niet in verzeild raken. Een dag om thuis te blijven dus, of in ieder geval in de buurt want zoals ik al eerder opmerkte is Alabang een tamelijk rustige buitenwijk en zeker geen plaats waar demonstraties plaatsvinden. Zelfs de straten in Alabang waren vandaag rustig en dat zie je toch niet vaak.

Wij hebben een groot deel van de dag doorgebracht achter de computer. Dat was niet helemaal de bedoeling, we wilden alleen vliegreizen boeken voor een bezoek aan Nederland in augustus maar dat ging niet zo vlekkeloos als we inmiddels gewend zijn. We wilden boeken bij Emirates maar de website van deze maatschappij was vanmorgen bijzonder traag. We kwamen bij iedere poging uiteindelijk wel bij de laatste stap van het boekingen proces, het betalen van de tickets, maar dat mislukte iedere keer. Het was niet helemaal duidelijk waaraan het nu precies lag maar na een paar pogingen en een halve ochtend gaven we het maar op.

Vanmiddag deed ik een nieuwe poging en die lukte gelukkig wel. Een bijkomstigheid was dat onze tickets apart moesten worden geboekt omdat Riet en ik wel samen naar Nederland komen, maar ik blijf twee weken en Riet een week langer. Maar het is in ieder geval gelukt, we komen ijs en weder dienende op de 10e augustus aan in Nederland.