We hebben een lang weekend want vandaag is het verkiezingsdag en dat is een vrije dag voor iedereen. Het is voor ons buitenlanders wel een dag met een gebruiksaanwijzing want we hebben een hele waslijst aan waarschuwingen en dingen die we vooral niet moeten doen gekregen in de afgelopen weken. Zo moeten we de stad maar vermijden vanwege de mogelijkheid op demonstraties, ons niet bemoeien met politieke manifestaties en ook menigtes uit de weg gaan. Eigenlijk werd ons aangeraden om maar gewoon thuis te blijven. Behoorlijk overdreven allemaal weer maar vanuit het bedrijf gezien kan ik al die voorzorgsmaatregelen wel begrijpen want ze zijn natuurlijk toch min of meer verantwoordelijk voor ons welzijn hier.

De verkiezingen van vandaag gaan overigens over lokale overheden, gouverneurs en senatoren en er wordt heftig campagne gevoerd door de diverse kandidaten. Het gaat om zeer lucratieve baantjes want laten we eerlijk zijn, als je hier iets in de melk te brokkelen hebt, zelfs al is dat maar als gemeenteraadslid dan zit je in dit van corruptie aan elkaar hangende land gebakken. En eerlijk is eerlijk, degenen die zo’n baantje hebben zijn niet zelden bereid om er alles maar dan ook alles voor te doen om dat baantje te behouden. Verkiezingen zijn, het moet gezegd, om die reden voor tegenkandidaten en in de provincies zelfs voor de stemmers niet altijd onder risico’s.

Wij buitenlanders hebben van dat alles geen last want het gaat ons niet aan. We mogen niet stemmen en spelen dus geen rol, wij blijven gewoon uit de buurt van politieke activiteiten en dan hebben we nergens last van. Riet en ik zijn bijvoorbeeld vandaag op pad geweest om een nieuwe koffer te kopen voor de vakantie. Onze grootste koffer heeft er inmiddels ruim vijftien jaar trouwe dienst op zitten en met name de wieltjes willen niet meer zo erg. Tijd voor een nieuwe dus en we wilden eigenlijk nog zo’n ultralichte zoals Riet er al een heeft maar dan een maatje groter.

Nou lijken die ultralichte koffers ideaal maar ze hebben twee grote problemen. Het eerste is de prijs, die dingen zijn schandalig duur en tot voor kort was er niet veel keus want Samsonite was de enige die ze had. Het andere probleem is van praktische aard, we hebben namelijk ontdekt dat een ultralichte koffer niet altijd even handig is. Een gewone ouderwetse koffer weegt zelf al gauw vijf of zes kilo, en als je dan in totaal twintig kilo mee mag nemen heb je dus maar ruimte voor vijftien kilo echte bagage of zelfs nog minder. Die ultralichte koffer van Riet weegt iets meer dan een kilo, maar je kunt er niet meer in stoppen dan erin kan en dan blijkt die koffer meestal helemaal vol nog maar net achttien kilo te wegen. Zonde dus van die twee kilo die je over hebt want daar kun je nou net niks meer mee.

We hebben dus gekeken naar lichte koffers maar niet noodzakelijk net zo ultralicht als die Samsonites. En die vonden we want je kon er natuurlijk op wachten tot andere merken zoals Carlton ook met zoiets zouden komen. Wat we vonden is een Carlton die maar een fractie zwaarder is dan die Samsonites, iets groter zelfs, en last but not least maar een derde van de prijs van een vergelijkbare Samsonite. Kijk, en dat is toch lekker, nietwaar. En misschien gaat hij niet zo lang mee maar wat geeft dat, voor één zo’n duur ding koop je drie van deze…