Nou, het is voor elkaar hoor! Op het moment dat ik dit zit te tikken is mijn koffer gepakt en ik zit te wachten totdat mijn vervoer naar de luchthaven arriveert. Dat betekent dus dat ik toch nog op tijd mijn paspoort heb gekregen, al is het tot het allerlaatste moment spannend gebleven.

Vanmorgen tussen negen en tien zou mijn paspoort moeten worden afgeleverd bij ons op kantoor. Ik probeerde vanaf kwart voor negen de klok in de gaten te houden maar omdat ik druk bezig was had ik in eerste instantie niet in de gaten dat het ondertussen al tien voor tien was geworden. En omdat er nog steeds geen teken van leven was gekomen van de tussenpersoon die mijn paspoort moest afleveren begon ik op slag behoorlijk zenuwachtig te worden. Ergens had ik in mijn achterhoofd de hoop allang opgegeven, want gezien de ervaringen van collega’s in een soortgelijke situatie wist ik dat de kans dat het uiteindelijk toch mis zou gaan aanzienlijk groter was dan dat het onverwacht toch nog goed zou komen.

Het werd tien uur en nog steeds geen nieuws. Ik wilde niet meteen paniek gaan schoppen door meteen aan de bel te trekken maar besloot nog een half uur te wachten. Dat bleek gelukkig een goed idee want om tien over tien kwam een van de meiden van Personeelszaken langs en overhandigde me een envelop die net was afgeleverd. En jawel, in de envelop zaten mijn paspoort en mijn ACR kaart. En tot mijn verbazing zag ik bij nadere inspectie dat mijn visum toch al verlengd was, ondanks het feit dat ik nog niet in eigen persoon op het Bureau van Immigratie was verschenen voor nieuwe vingerafdrukken. Mijn ACR kaart bleek ook niet de oude maar een splinternieuwe die aangaf dat mijn visum is verlengd tot februari 2015.

Dit alles betekent niet alleen dat ik voorlopig van die visum ellende verlost ben maar ook dat ik alsnog vandaag kan vertrekken naar Nederland. Als het goed is staat mijn vervoer naar de luchthaven om negen uur hier voor de deur en vertrekt mijn vlucht vannacht een paar minuten na middernacht.

Ik heb uiteraard nog even met Riet gebeld om het goeie nieuws door te geven en die vroeg zich af wat er nu nog mis kon gaan. Het vliegtuig kon natuurlijk nog neerstorten, zei ze gekscherend. Als ik in slechte voortekenen zou geloven zou ik geneigd zijn om deze opmerking ernstig te nemen, want na alles wat er in de voorbereiding is misgegaan zou je bijna zeggen dat iets of iemand mij iets probeert te vertellen…