… was het een barre dag met herfstachtig weer: af en toe een waterig zonnetje, veel wind en vervelende buien. En het was ook nog eens onze trouwdag.

De voorafgaande maanden waren we vrijwel aan één stuk bezig geweest in ons huisje aan de Brouwerstraat in Rijnsburg, en het was maar net op tijd af. Een huis opknappen naast je gewone baan is misschien leuk voor doorgewinterde hobbyisten maar niet voor mij. Ik was geloof ik iets van zes kilo afgevallen, al ons geld was op en dat ons huwelijk überhaupt doorgegaan is mag ook een wonder heten want halverwege de verbouwing had ik Riet nog een hamer naar d’r kop gegooid toen ze tijdens één van haar zeikbuien voortdurend aanmerkingen zat te maken.

De bruiloft zelf was voor mij ook niet bepaald een dag waar ik met plezier aan terugdenk met alle toestanden vooraf en op de dag zelf. Maar ondanks de valse start (als je het zo mag noemen) hebben we blijkbaar toch iets goed gedaan want hier zitten we dan, samen aan het andere eind van de wereld en vandaag dus 31 jaar getrouwd.

Hoe of we het volhouden is de meest gestelde vraag, en het antwoord is eigenlijk helemaal niet zo moeilijk. Kijk maar eens naar Riet op de foto. Zo zat ze vanmiddag op de bank, met een boek wat een eerste deel is van een serie van tien die ze de afgelopen jaren al zeker tien keer van voor naar achteren heeft gelezen. Je zou zeggen, je hebt het nu wel zo’n beetje gezien. Maar toch verveeld het nooit zegt ze; je kent de inhoud zowat uit je hoofd maar je grijpt er toch iedere keer weer naar omdat het gewoon een lekker boek is. En het is weliswaar niet meer verrassend maar je weet wat je kunt verwachten en het stelt je nooit teleur.

Begrijp je? Simpel toch.