Willem en Riet in Manila

Onze alledaagse belevenissen op de Filippijnen

Allebei naar de tandarts

De tandarts hier in Alabang Village heeft een ietwat bedenkelijke reputatie. Niet dat hij geen goeie tandarts is, integendeel zelfs, maar wij expats hebben het vermoeden dat zo gauw hij een wit gezicht zijn praktijk ziet binnenlopen, de dollartekens hem à la Dagobert Duck in zijn ogen springen. Want wat je namelijk ook aan je tanden en kiezen mankeert, de door hem geadviseerde behandeling is altijd hetzelfde: een kroon erop.
 
Nou is het zo dat bij de oudere expats, zeg maar de leeftijdsgroep waartoe Riet en ik behoren, de meeste tanden en kiezen vaak al zodanig gevuld zijn dat er inderdaad geen reparatie meer mogelijk is en dat kronen daarom vrijwel onvermijdelijk zijn. Voeg daar bij dat onze tandarts behalve een kronen specialist ook nog eens erg goedkoop is in vergelijking met landen in West-Europa en Australië en dan is het gauw verklaard waarom heel veel expats er geen problemen mee hebben om hier even langs de "Village tandarts" te gaan.
 
Dat vindt Riet dus ook, die had een week of wat geleden al besloten om “die bek op te laten knappen” nu we nog hier zijn. Ze heeft een inventarisatie laten maken van de kosten en ze heeft inmiddels de eerste behandeling al ondergaan. Ikzelf was gisteren aan de beurt maar dat was meer noodzaak want ik zit met twee kiezen waar een stuk van is afgebroken. Ik heb er weliswaar geen last van en ik loop er al een tijdje mee rond, maar het kan niet zo blijven natuurlijk als ik in de toekomst nog pinda's wil blijven eten.
 
En niet helemaal onverwacht, het oordeel van onze tandarts was in mijn geval niet een, niet twee maar vier kronen! Niet alleen de gebroken kiezen moeten eraan geloven maar ook de twee ernaast gelegen kiezen staan volgens hem op instorten. En nu zeg je misschien ja dat zal wel, maar het vervelende is dat de man met een van mijn twee afgebroken kiezen ook gelijk heeft gehad. Toen ik een jaar geleden bij hem was voor mijn eerste kronen waarschuwde hij al dat die ene kies op het punt stond om af te breken, en jawel hoor, nog geen twee maanden later...
 
Ik kon dus kiezen, of zijn advies in de wind slaan en dat later mogelijk bezuren, of ik kon eieren voor mijn geld kiezen en de kronen laten zetten. Voor de eerste twee is gistermiddag het voorbereidende werk al gedaan en de kronen zelf worden volgende week geplaatst, de behandeling voor de andere twee volgt daarna.
 
Nou is die langdurige voorbehandeling met boren volstorten en afslijpen op zich geen probleem want deze tandarts is niet echt gierig met de verdoving. Je voelt er dus niks van, maar die lucht, ik krijg nog steeds angstvisioenen van de schooltandarts als ik het ruik. Ik denk niet dat ik daar ooit van mijn leven nog vanaf kom...


Website van Willem en Riet