Riet dacht gisteren dat het wel meeviel met de jetlag dankzij een flinke hoeveelheid slaap in het vliegtuig, maar dat viel vandaag in de praktijk toch flink tegen. Vanmorgen was er nog niks aan de hand maar vroeg in de middag vertrok ze toch maar naar boven en heeft vrijwel de hele middag geslapen. En toen ze aan het eind van de middag naar beneden kwam zei ze gapend dat ze nog best een tijdje door had kunnen slapen. Onze kat Abby vond trouwens ook een mooi plekje voor een middagdutje, op de koelkast...
 
In de loop van middag betrok de lucht en om een uur of half vier zag het er naar uit dat er een stortbui zou losbarsten. Hoewel het in de lucht al flink lichtte bleef de regen vooralsnog uit, tot het moment dat we rond een uur of zes wat wilden gaan eten. Een hoosbui barstte los, maar desondanks dacht Riet dat het met paraplu’s wel te doen was. Daar dacht ik anders over maar toen na een half uurtje de bui reduceerde tot een paar spetters ging ik overstag en vertrokken we lopend, elk met een paraplu, richting het Town Centre.
 
Dat was dus een misrekening. We waren ongeveer halverwege toen de bui weer in alle hevigheid losbarstte en hoewel de paraplu’s ons aan de bovenkant redelijk droog hielden hadden we grote problemen om de rest droog te houden. Dat lukte dus van geen kanten, want door het opspattende water waren mijn broekspijpen tot aan de knie in een mum van tijd doorweekt en omdat de straten inmiddels meer weg hadden van stromende rivieren stonden ook onze schoenen snel vol. We besloten om toch maar door te lopen want natter dan dit konden we toch niet worden, wat niet helemaal waar bleek want de paraplu’s konden het water op een gegeven moment ook niet helemaal meer tegenhouden. Eenmaal bij het Town Centre konden we gelukkig helemaal binnendoor naar de andere kant, en liepen we het laatste stuk droog.
 
Riet kon er de lol wel van inzien, maar die had makkelijk praten want ze had een jurkje aan en haar schade viel dus wel mee, maar ik was ongeveer tot aan mijn kruis doorweekt. Soppend kwamen we het restaurant in waar ook de airco nogal hoog stond, normaal niet echt een probleem maar wel als je zeiknat bent en ik zat dus behoorlijk te verkleumen. De spare ribs maakten veel goed en de wandeling naar huis ging een stuk beter, alhoewel het nog steeds niet helemaal droog was.
 
Thuis gekomen hebben we de film “Her name was Sarah” gekeken die Riet uit Nederland had meegebracht. Ze had het boek gelezen en ging dus met hoge verwachtingen en een flink doos tissues op de bank zitten, maar het viel haar geloof ik een beetje tegen want ze heeft geen traan gelaten. Ik had het boek niet gelezen en vond de film wel goed, maar volgens Riet moet ik toch het boek ook nog maar gaan lezen want dat is veel mooier zegt ze. Ga ik doen, zo gauw ik de biografie van Steve Jobs uit heb...