De wekker liep vanmorgen erg vroeg af, zo vroeg dat ik bij uitzondering nog niet eens wakker was toen het ding afliep. Om half zes zou ik opgehaald worden voor een bezoek aan de Keppel scheepswerf in Subic, een ritje van ruim vier uur dus om een beetje op tijd aan te komen moesten we vroeg weg. Behalve ikzelf gingen er nog drie mensen mee en ik was de eerste die werd opgepikt, overigens nog voordat ik de kans had om een bakkie koffie te nemen want de chauffeur was een kwartier te vroeg.

Om half tien waren we ter plekke voor onze bespreking met Keppel en tegen tweeën stapten we weer in de auto voor de terugweg. Omdat de reis van en naar Subic hoe dan ook altijd dwars door Manila loopt rekenden we er al op dat we in de vrijdagmiddag file terecht zouden komen. Dat viel heel erg mee, onze chauffeur wist via allerlei sluipweggetjes door delen van de stad waar ik nog nooit geweest was de ergste drukte te vermijden en om klokslag zes uur stapten mijn collega’s uit bij het kantoor in Alabang. Ikzelf zou thuis worden afgezet maar omdat er op die twee kilometer tussen het kantoor en de Village de gebruikelijke vrijdagavond file stond was ik uiteindelijk nog pas om half zeven thuis.

Daar vond ik de deur gesloten en alle lichten uit. Stom, ik had geen sleutel meegenomen want ik had er niet aan gedacht dat Riet om half vijf al werd verwacht bij de Hari Raya viering van haar Maleise vriendinnen Ayu en Nonie, en aangezien ook Estela al naar huis was stond ik voor een gesloten deur. Al de lichten waren ook uit, niet alleen in ons huis maar in de hele buurt was er blijkbaar een stroomuitval. Omdat ik toch ook naar het feestje zou gaan liep ik dus maar gelijk door. Gelukkig was het huis van Nonie vlakbij dat van ons, het was alleen wat lastig zoeken want in het donker kon ik het door Riet aangegeven kortere doorsteekje niet vinden en moest ik helemaal omlopen.

Het was druk en gezellig bij Nonie die samen met Ayu besloten had dat het feit dat ze nu op de Filipijnen wonen geen reden is om geen Hari Raya te vieren, en ze hadden heel erg hun best gedaan. Het was dan ook smullen geblazen van de heerlijke Maleise gerechten die Nonie had klaargemaakt, zoals Beef Rendang, verschillende soorten Saté met de niet te evenaren Maleise pindasaus en nog veel meer. Het werd dan ook laat, maar tegen half een ging bij mij het lichtje een beetje uit na de lange dag en gingen we naar huis. Daar aangekomen bleek de stroomstoring voorbij en deden gelukkig alle lichten het weer…

Op de foto zie je behalve Riet ook Nonie die op zijn Filipijns het V-teken maakt en onze buren Larry en Niki.