Vannacht was het bar en boos weer en hoewel het vanmorgen wel iets beter was had het weer nog steeds een nadelige invloed op het vliegverkeer op Schiphol. Een uur voor vertrek bleek dat ook wij er niet van verschoond bleven, onze vlucht was drie kwartier vertraagd.

Op zich nog redelijk, maar nadat we ons een uur voor vertrektijd naar de gate liepen kwam eerst het bericht van een gate wijziging. Bij de nieuwe gate aangekomen kwam het nieuws dat we nog een half uur langer vertraging hadden want er moesten twee wielen verwisseld. Daar had die gate wijziging ook mee te maken want er stond op de oorspronkelijke gate zoveel wind dat dat daar niet veilig te doen was.

Nauwelijks stond het vliegtuig aan de nieuwe gate of het werd weer weggereden. Als reden werd opgegeven dat er ook daar te veel wind stond en dat het vliegtuig dus alweer naar een andere gate werd gesleept. Nog geen half uur later kwam het bericht dat ook daar teveel wind stond en ze gingen het dus toch maar proberen aan de gate waar wij nog steeds zaten. Er kwam een auto met twee wielen op een aanhanger en twee figuren gingen, zo te zien op hun dooie gemak, de wielen verwisselen. Dat het niet echt opschoot bleek wel toen er na ruim een uur een ander autootje stopte waar een druk gebarend figuur uitstapte die blijkbaar ook vond dat het allemaal wel erg lang duurde.

Afijn, om half vijf, dus twee uur na de geplande vertrektijd, mochten we dan toch instappen en vertrokken we met twee en een half uur vertraging even na vijven. De vlucht zelf verliep soepel en zowel Riet als ik hebben een hele tijd geslapen. Dat was dan wel een meevaller, maar bij die ene bleef het want bij aankomst moesten we dik een half uur blijven cirkelen voor we mochten landen.

Omdat we helemaal voorin zaten waren we het eerst het vliegtuig uit, maar we moesten nog een formaliteit afhandelen: omdat ik nog geen werkvisum heb komen we nog steeds binnen op een toeristenvisum, en als toerist moet je een retour ticket hebben. Wij hadden dat dus niet maar dat is geen ramp want KLM geeft daarvoor een nep-ticket waarmee we allerlei papieren rompslomp en boetes kunnen voorkomen. Volgens Riet was dat bij haar de vorige keer in een paar minuten gefikst, deze keer gingen ze opeens heel erg moeilijk staan te doen.

Toen we eindelijk het nep-ticket hadden was iedereen het vliegtuig uit en stonden we dus bij de paspoortcontrole helemaal achteraan. Er was nu nog één ding wat verkeerd kon gaan en dat ging dus ook verkeerd. Onze chauffeur stond er niet en toen ik hem opbelde bleek hij op een ander klusje te zijn. We namen dus maar een taxi naar huis.

Thuis aangekomen was er gelukkig wel weer een meevaller want het huis was dankzij Estela, onze eigen Tippi Wan, keurig en brandje schoon.