Willem en Riet in Manila

Onze alledaagse belevenissen op de Filippijnen

Spinning

8770394e2fa4b98aa5093f1f9b9deacd

Op maandag sport ik altijd onder begeleiding van een trainer, op zaterdag doe ik op eigen houtje een fitness ronde, maar vandaag is het woensdag en dat betekent na het werk naar de sportschool voor mijn wekelijkse Spinning Class. Voor degenen die geen flauw idee hebben waar ik het over heb, Spinning is een soort van uitputtingsslag op een fietsje. Die fietsjes zien er nogal merkwaardig uit maar als je erop zit is het precies een fiets, alleen zonder de overbodige onderdelen. In de Gold’s Gym waar ik lid van ben hebben we precies dezelfde apparaten als die op het plaatje hierboven. Het begint met het afstellen van het zadel en het stuur, die moeten op de juiste hoogte staan in verhouding tot je lengte. Dan schuif je het zadel totdat je comfortabel zit (voor zover mogelijk op een fiets) en dan kan het feest beginnen.

Onze instructrice is een Filippina van onbestemde leeftijd maar ze heeft een dochter van twaalf dus ze zal ergens in de dertig zijn. Ze heeft altijd een laptop bij zich met muziek die mij altijd de haren ten berge doet rijzen, hoofdzakelijk Kate Perry en high speed verkrachtingen van bekende nummers zoals “Message in a bottle” van de Police. Op de maat van die muziek en na wat stretch oefeningen (allemaal terwijl je al aan het trappen bent) gaat het loos. Uitpuffen is er niet bij, het tempo is voortdurend hoog en er moet voortdurend aan een knop worden gedraaid om de weerstand van het trappen te wisselen. En als klap op de vuurpijl moet je om de haverklap overeind komen op de trappers en dan gaan “rennen”.

Dat gaat zo een klein uurtje door en na afsluitende stretch oefeningen zit het er dan eindelijk op. De eerste keer dat ik het had gedaan kon ik amper meer op mijn benen staan toen ik afstapte, en de moed zonk me in de schoenen toen de instructrice me vertelde dat ze na acht jaar les geven nog steeds bekaf is na iedere les. Lekker dan, dacht ik, maar nu we een paar weken verder zijn merk ik toch duidelijke verbetering en kan ik als ouwe lul heel aardig meekomen.

En tot mijn grote genoegen stapten vandaag een paar jonge gasten die voor het eerst waren halverwege af omdat ze het te zwaar vonden...



Website van Willem en Riet