Vandaag was zo’n dag waarop niks goed gaat. En we hadden er nog wel zulke hoge verwachtingen van. De mannen van het gas zouden komen om ons gasprobleem eindelijk eens op te lossen zodat ons fornuis zou werken, en het tuinstel zou worden afgeleverd. En vanmorgen zou Riet worden opgehaald voor een introductie ochtend bij de ALIG, de Alabang Ladies International Group.

Riet zat dus vol ornaat te wachten vanochtend maar degene die haar op zou komen halen kwam dus niet opdagen. Toen was het wachten op de mannen van het gas en die kwamen pas om vijf uur. En die constateerden dat helemaal niks mis was met de gastoevoer van het fornuis maar dat het toch echt aan het fornuis lag. En dat zou best nog eens kunnen ook want het blijkt nu dat we één werkende pit hebben, één bijna werkende, één niet goed werkende en één helemaal niet werkende.

Ondertussen was om half vijf een sms-je binnen gekomen dat het tuinstel vandaag alweer niet bezorgd zou worden, en dat is dus de derde keer dat dat niet gebeurd. Deze keer was het pech met het vrachtwagentje, waar wij dus totaal geen boodschap aan hebben maar het betekent wel dat het tuinstel nu dus pas morgen komt. Als het tenminste morgen komt....

Vanavond gingen we boodschappen doen maar voordat we de supermarkt binnen gingen moest er nog wel even geld worden getapt. Het apparaat slikte mijn pas wel in maar leek vervolgens niet van plan er iets mee te doen want er gebeurde niks. Het scherm leek bevroren en mijn pas, onze enige Filippijnse pas op dit moment, zat er diep in. Ik probeerde alle telefoonnummers te bellen die er op de automaat stonden maar kreeg nergens gehoor. Gelukkig net voordat de totale paniek uitbrak gaf het apparaat het toch op en braakte mijn kaart weer uit.

Ons beider humeur werd er niet beter op door al dat gezeik. Na het boodschappen doen waarbij bleek dat de gigantische supermarkt alleen maar één soort vetvrije melk verkocht die waarschijnlijk niet te nassen is kwamen we ook nog eens in een dubieus restaurant terecht. Eigen schuld natuurlijk, we hadden gewoon naar de naastgelegen Outback moeten gaan maar ik zei al, dit was gewoon zo’n dag. Het eten bleek tot onze verbazing goed te eten, maar de plaatselijke muggen vonden dat van ons ook.

Het enige lichtpuntje van de dag is dat ik er uiteindelijk na de nodige moeite in ben geslaagd om onze BlueRay speler regiovrij te maken en we kunnen nu dus al onze DVD’s af kijken, waar ze ook zijn gekocht.