Willem en Riet in Manila

Onze alledaagse belevenissen op de Filippijnen

Credit card

Van sommige dingen zou je in dit land af en toe spontaan gaan gillen, en een daarvan is het gedoe rond bankzaken. In Maleisië ging alles niet vlot maar wel zo goed als probleemloos, hier is het constant gezeik en de meest gehoorde klachten zijn dan ook over banken.

Laat ik voorop stellen dat we geen keus hadden wat bank betreft, ik kreeg op kantoor te horen dat mijn salaris overgemaakt zou worden naar een bepaalde bank en dat ik dus daar een rekening moest openen. Dat ging op zonder noemenswaardige problemen maar moeilijker werd het al meteen toen de betaalkaart niet bleek te werken. Dat werd uiteindelijk na drie weken pas opgelost.

De laatste nieuwe is mijn aanvraag voor een credit card, daterend van eind oktober. Nu is een aanvraag van zo’n kaart hier voor buitenlanders altijd een probleem omdat de Filippijnse Nationale Bank daar goedkeuring voor schijnt te moeten geven. Twee weken stond er voor maar na twee maanden was er nog niks in zicht.

Een dag voor we naar Nederland vertrokken kreeg ik een telefoontje dat mijn kaart gereed was voor aflevering. Omdat ik dus niet aanwezig zou zijn om de kaart aan te nemen vroeg ik de levering uit te stellen tot na onze terugkeer uit Nederland. Na thuiskomst twee weken geleden heb ik dus gelijk gebeld naar de bank en die zouden de boodschap doorgeven aan de credit card maatschappij.

Begin deze week was er nog niks, en een telefoontje naar de bank leverde deze keer de boodschap op dat de kaart al een keer was geprobeerd te overhandigen maar dat ik er geweest zou zijn En ik moest een telefoonnummer bellen om een nieuwe afspraak te maken. Na een flink aantal pogingen kreeg ik eindelijk op dat nummer iemand aan de telefoon en wat denk je, ze konden niets van mij terugvinden in hun systeem! Of ik wel zeker wist dat ik een kaart had aangevraagd...

Mijn middagpauze is dus alweer besteed aan een bezoek aan de bank en dat leverde niets op. Wie of mij had gebeld dat de kaart klaar lag voor bezorging, of ik dat nog wist. De naam “Sinterklaas” deed geen bel rinkelen, en dit verhaal wordt dus vervolgd.



Website van Willem en Riet