Ayala Alabang Village is heel anders dan het centrum van Kuala Lumpur, waar ons appartement volledig geïsoleerd was omdat we anders last zouden hebben gehad van het constante lawaai wat je nu eenmaal hebt in een stad. Met name als we op ons balkon zaten kon het wel eens rumoerig zijn, met name vanwege het verkeer, en aangezien op bouwplaatsen het werk tot ‘s avonds heel laat doorging moesten we bij het naar bed gaan alle ramen en deuren sluiten anders hadden we last van het lawaai.

Als we dat maar consequent deden hadden we binnen overigens nergens last van, al gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat we wel eens wakker werden van een gillend auto alarm in de straat. En zaterdagnacht was het midden in de nacht vaak bal als er een Ferrari of Lamborghini met hoge snelheid en dus brullende motor de naastgelegen Jalan Sultan Ismail als racebaan gebruikte.

Nee, dan Ayala Alabang Village. Hier scheurt ook wel eens een auto door de straat en dat klinkt flink door omdat in dit huis helemaal niks geïsoleerd is en er overal ramen open staan. Maar over het algemeen is het hier heel erg stil, zo stil dat het minste geluid al meteen opvalt. Zo stak Riet onder het eten daarnet haar vinger in de lucht en zei, “Regen!”. En jawel, het geruis van de eerste flinke stortbui in vier weken kwam boven het ruisen van de airco uit.

Het meest opvallend zijn de geluiden ‘s morgens vroeg. Bij het wakker worden om zes uur schijnt vrijwel altijd het zonnetje al naar binnen en horen we buiten vogeltjes fluiten. Helaas horen we ook andere geluiden zoals het geblaf van honden die worden uitgelaten of die de hele nacht buiten hebben gezeten en nu vreten willen. En dan zijn er natuurlijk de motorfietsjes van al het personeel wat in de Village arriveert om aan het werk te gaan.

Er is echter één geluid wat ‘s ochtends luid en duidelijk doorklinkt maar waar ik absoluut geen probleem mee heb: het geluid van overkomende vliegtuigen. Het zijn namelijk niet zomaar vliegtuigen maar ouderwetse propeller kisten die je in Nederland vrijwel niet meer ziet. Waarschijnlijk onderhouden ze een of andere lijndienst want ze komen altijd op vaste tijden over. Zo is er een Beechcraft 45, zoals op de foto, maar van de week zag ik ook een Dakota overkomen.

En dat klinkt een ouwe vliegtuig enthousiast als ik als muziek in de oren...